Week 16

You never know how strong you are until being strong is the only option.

Mijn God wat een weekje. Deze week ben ik mezelf wel ff tegengekomen. Maar ik zal bij het begin beginnen;)
Ik heb geen idee meer van wat ik maandag gedaan heb. Dinsdagmorgen gezellig naar Faro geweest, en s’middags gewerkt. Woensdagmorgen is mijn kamergenoot voor een weekje naar Lithouwen vertrokken. Ik was echt heel blij voor haar omdat ze er ook heel hard naar uitgekeken had, maar ergens zag ik er ook tegenop om haar een week te missen, ook omdat ik mij niet zo goed voelde. Ik had besloten om die dag thuis aan het project te werken, ma awel ik heb mij die dag zo slecht gevoeld. Oke, ik had wel een dipje, maar ik had niet zien aankomen dat ik me zo slecht zou voelen. Het gevoel was zo raar, ik voelde mij zo alleen heimwee, .... Ook al is iedereen daar zo goed voor mij, ma op zo een moment, als buitenlander, voelde ik mij echt alleen! Gelukkig heb ik hier lieve mensen die om mij geven en ik slaap dan ook de hele week bij vrienden nu. Daar ben ik enorm blij om, ik ben niet gemaakt om alleen te zitten denk ik dan maar:D Dus wat ik heb ik geleerd: bij grote dipjes nooooooooit alleen thuis blijven zitten piekeren en mensen opzoeken! Ik begin me nu beter en beter te voelen en ik heb ingezien dat als ik mij slecht voel, ik het niet mag opkroppen, want dan wordt het alleen maar erger.

Toen ik nog een klein meisje was zei ik al: " Als ik later groot ben, dan ga ik een jaar naar het buitenland ". En nu is die droom eindelijk uitgekomen, dus ik was heel erg boos op mijzelf dat ik zo piekerde, want dit was toch wat ik altijd wilde doen? Dus gedaan ermee, de knop weer omdraaien:)

Voor de rest van de week ook nog vrij veel gewerkt door dat project en gezellig bij Martha en Erik geweest. De laatste dagen raasde er ook een storm over Portugal, dus het was het perfecte weer om gewoon lekker op de zetel neer te ploffen en filmpjes te kijken. Gelukkig viel de storm bij ons nog mee, want op andere plaatsen was er vrij veel schade.

Woensdag komt Gini terug en zij voelt zich net hetzelfde als mij als ik het zo hoor. Dus we hebben besloten dat het weer hoog tijd wordt om weer meer rond te reizen en te genieten in Portugal, want de laatste tijd is dat er niet van gekomen.
Hahaha wat ik wel beetje raar vond, toen die 2 vrienden van Ginvile aankwamen (jongen en meisje), die kusten elkaar allemaal op de mond toen ze elkaar zagen. En blijkbaar is het zo in Lithouwen dat wanneer ze iemand tegenkomen die ze goed kennen of als iemand jarig is, dan wordt er op de mond gekust. Wij Belgjes zijn dus preuts en heel erg kalm volgens hen. In Lithouwen gebruiken ze dan ook vaak de uitdrukking: " Ramus kaip belgas" (kalm als een Belg) :)

Volgende week ben ik weer met meeeeeeeeeeeeeeeeer!
Doeeeeeeeeeeei!