Week 13

Home sweet home.

Een tijdje geleden zat ik met mijn roomie Gini op ons balkon. Ineens zegt zij: " Vinckyy(ook hier noemen sommigen mij al zo :) ), why are you not going home during the holidays?" En ik dacht bij mijzelf, ja waarom niet eigenlijk? Ik heb altijd gezegd dat ik zowiezooooo niet naar huis zou komen gedurende die 11 maanden. Maar wat heb ik nu geleerd: NEVER SAY NEVER. Die dag zelf heb ik nog geboekt en hier zit ik nu lekker in mijn zeteltje in regenland Belgie. Ik wilde niet naar huis komen omdat ik niet opnieuw afscheid wilde nemen. Ik vond dat verschrikkelijk erg in september. Maar nu is het anders: zondag ga ik terug naar Portugal, een plek waar ik ook gelukkig ben, waar lieve mensen op mij wachten, waar ik mij amuzeer en een plek waar ik me ook al wat thuisvoel.

Maar wacht, eerst nog even wat over vorige week: Mijn eerste kerstmis in Portugal stond natuurlijk centraal. Maandagavond hebben Gin en ik kerstavond doorgebracht bij de familie van Marco (vriend van ons). Daarvoor waren we met wat vrienden pintjes gaan drinken op een terrasje, maar eenmaal de meesten de drank begonnen te voelen, was het tijd om naar de families te gaan. Daar werden we heel goed en warm onthaald: de papa van Marco zijn eerste woorden waren: vanavond zijn jullie mijn dochters. De hele avond hebben we daar Portugees gepraat en echt super veel gelachen. En ooooooh wat was dat eten lekker: zoveel lekkere verse vis en de uitgebreide desserttafel was het toppunt.
Op kerstdag zelf zijn we uitgenodigd geweest voor een kerstlunch bij een andere familie. Ook dat was gezellig. S'avonds dan neergeploft op de zetel en niet te veel meer gepresteerd. Al bij al was het een kerstmis om nooit te vergeten. De lieve mensen, kadootjes,.... gaven mij een echt kerstgevoel, maar toch is het niet hetzelfde als met mijn eigen familie en daar kan niets aan tippen!
De volgende dagen waren ook top. We zijn in Moju grote opruiming aan het houden en hebben echt plezier gehad. De sfeer zat goed, mede omdat er een 2e locatie geopend zal worden. Iedereen gelooft dus weer volop in hetgeen de organisatie betekent voor de kinderen.

Vrijdagmiddag heb ik dan het vliegtuig genomen en is Joris mij komen ophalen. Het mooie was dat mijn terugkomst een verrassing was. Bijna niemand wist ervan en ik heb mijn ouders, familie en vrienden goed laten schrikken.
Zooooo dat was het weer voor nu. Belgische verhaaltjes volgen maandag.

Voor jullie allemaal nog een heel gelukkig nieuwjaar!:)