Week 11

Boa noite,

Maandagavond ben ik even gaan shoppen, dinsdagavond s’avonds dvdtjes gekeken ( we hebben een dvd-speler en heel veel dvd’s gekregen), woensdagvoormiddag gaan shoppen en s’avonds zijn we uitgenodigd geweest voor een etentje door onze mentor. Donderdag en vrijdag waren Ginvile en ik alle twee ziek, dus hebben we na ons werk dvd-marathon gehouden. We MOESTEN echt goed uitrusten, want zaterdagavond was HET feest van het jaar (GAL(INH)A DE NATAL 2012). Het was een soort van gala...
Met kleine oogjes ben ik Joris zondagmorgen gaan ophalen aan de luchthaven. Maar eenmaal ik hem zag, was ik natuurlijk weer springlevend.

Het valt mij de laatste tijd meer en meer op dat Portugal echt wel in een diepe crisis verkeert. Als ik naar mijn stadje kijk, zie ik hoe erg het is. Daar komt bij dat veel mensen in mijn stadje laaggeschoold zijn en dat maakt het er natuurlijk niet beter op. Soms voel ik mij zelf ook een beetje slecht, want ik heb hier alles wat ik wil: een appartement, eten, zakgeld,… Dus ik kan mij voorstellen dat sommige mensen soms gefrustreerd zijn dat wij als buitenlandse vrijwilligers meer dan hen hebben. Ze zeggen soms ook (en terecht): Waarom geeft Portugal geld aan jullie en financieren ze dit “avontuur” voor jullie en waarom geven ze het niet aan ons? Ik zie dus wel vrij veel wanhoop, maar toch val ik elke dag met een glimlach in slaap omdat ik mij hier goed voel? Soms geeft mij dat dus wel een dubbel gevoel.

Naar deze week heb ik heel erg uitgekeken, want ik heb chef-kok Joris in huis hihi! Beetje verdriet en hardpijn van het gemis van de voorbije 7 weken kan dus weer plaatsmaken voor mooie momenten samen;)

Bij deze wil ik ook tante Nancy, nonk Rudy en Ankieeee bedanken voor de mooie kadootjes. Het doet mij heel erg plezier;). En ik wil ‘anoniempje’ ook al bedanken, maar dat kadootje mag ik pas met kerstmis opendoen:(

Seeeeee you!