Week 20

Boa tardeeeeeeeeeeeeeeeeeee,

Dit keer verdienen jullie toch wel een ietwat groter verhaaltje van mij. Maar eigenlijk gaat het hier gewoon zijn normale gangetje. ‘S morgens sta ik nog altijd gewoonlijk op rond 9-10u (Ja ik weet het, wat e leven). Daarna meestal boodschappen doen, poetsen, fietsen of genieten van de zon en rond 15u begeef ik mij meestal tot Moju. ’S Avonds ofwel eentje drinken ofwel gewoon thuisblijven. En de weekends, dat is altijd wel iets anders.
En als vrijwilliger is het eigenlijk haast onmogelijk om te zoeken naar routine, gewoon inspringen waar kan is de boodschap en elke week kan anders zijn: de ene week superdruk, de andere enorm rustig.

In een oogwenk lijkt de tijd voorbij te gaan, al bijna 5 maanden, kan het soms zelf niet geloven. Dus genieten genieten genieten en doen wat ik wil, is de boodschap nu, want voor ik het weet is het voorbij. En eigenlijk doet de zon hier zoveel. En het is stiekem een beetje grappig dat jullie zitten te bibberen voor de skype en ik zit hier in het zonnetje. Soorrryyyyyyyyyyyy:):):)
Bijna elke dag is het wel aangenaam hier en de terrasjes beginnen al goed vol te zitten en ongelofelijk hoeveel Belgen en Nederlanders hier eigenlijk verblijven.
De laatste tijd zie ik ook meer en meer hoeveel zigeuners hier wel niet leven. En die zijn niet erg geliefd hier. Het probleem is dat ze om de haverklap hier aan de tafeltjes komen om allerlei dingen te verkopen. Ik heb er geen problemen mee, maar soms is het wel vervelend omdat ze de kop vol schelden als er niet ingegaan wordt op hun aanbod en de mensen aanraken.

Ik had mij een tijdje geleden, samen met Ginvile, ingeschreven voor een training in Luxemburg. Een training om als leider te functioneren in dat project dat we gemaakt hebben, want we hebben GEEN ervaring daarin. En als dat goedgekeurd wordt (wat we in april weten), dan moeten we toch wat voorbereid zijn. Helaas zijn we beiden niet geaccepteerd voor Luxemburg, dus de zoektocht naar een training gaat verder. Maar eigenlijk ben ik ook wel een beetje blij dat het Luxemburg niet geworden is, want dan zou ik zooooo kort bij huis zijn en dat zou toch een beetje raar zijn om geen bezoekje te kunnen brengen.

Op het werk was het vrij rustig deze week. Het was wel een week vol liefde. Omdat het Valentijn was, zijn de kinderen prachtige tulpen gaan verkopen en dat was een succes. Door de dag hebben we vele hartjes uitgeknipt en mooie liefdestekstjes erop geschreven. Dat was echt wel fijn om te doen. Zondagmiddag heb ik gewerkt en stond ik er voor de eerste keer alleen voor. Gelukkig luisteren de kinderen goed (voor zover ze mij verstaan haha) en zijn ze erg respectvol.

Dinsdag waren Joris en ik stikkapot van de carnaval en hebben we de hele dag eigenlijk niets verricht en lui gewezen. De rest van de week is het nog goed weer geweest: we zijn gaan fietsen, lekker gaan eten, terrasjes gedaan,… Ook een heerlijk Valentijnsdiner gekregen hihi. Het was een heerlijke week en ik kan al niet meer wachten totdat hij in april terugkomt. Zondagmorgen is hij terug vertrokken en het weer is helaas omgeslagen. Portugal was waarschijnlijk droevig met zijn vertrek.

Om af te sluiten nog enkele dingen die ik hier opgemerkt heb:

Portugezen bieden voor het minste hun excuses aan, echt voor dingen die wij nog niet eens zouden opmerken.

Nooit met rode pen schrijven ( ik wou liefdeszinnetjes in het rood schrijven op die hartjes voor Valentijn en die pen werd mij letterlijk uit mijn handen genomen). Met rode pen schrijven wordt gezien als negatief en beledigend.

Het is raar om iemand hier bij naam aan te spreken. Voor elke naam gebruiken ze een lidwoord (Bv. A Sofia, O Pedro,…)

Tot sneeeeeeeeel!
Kusjes